KültürManşetSöyleşi
Bir beyaz yaka komedyeni olarak Kaan Sekban
Genç komedyen Kaan Sekban, plazadaki 10 yıllık iş hayatında yaşadıklarını tiye alarak hem güldüren hem de düşündüren bir şova dönüştürüyor. Kaan performansıyla plaza hayatının tabularını bir bir gözler önüne sererken aslında bütün bunların dışarıdan bakan biri için ne kadar komik durumlar olduğunun da farkına vardırıyor.
Kaan Sekban; kendisini Instagram’da paylaştığı kısa komedi videolarıyla tanıdık. Ama o birkaç sene öncesine kadar bir plaza çalışanı; yani bir beyaz yaka idi. Şimdi ise onu oyuncu ve komedyen olarak anmamızda bir sorun yok. Çünkü Kaan şu aralar, 10 yıllık beyaz yaka deneyimini palaza hayatını tiye alarak performansa döktüğü komedi şovuyla adından söz ettiriyor. Kaan’ın plazadaki 10 yıllık deneyimi aslında onun şu an sunduğu mizahi malzemenin bel kemiğini oluşturuyor. Sekban biletleri aylar öncesinden biten şovlarında sadece beyaz yaka veya plaza esprilerine odaklanmıyor. Sosyal hayatında yaşadığı tuhaflıklar, aile ilişkileri ve sosyal medya da onun komedi radarında. Kendini “uzun bir süre kurumsal hayatta çalışıp yeter artık deyip kendini sahnelere atan, her şeyle dalga geçen saçma sapan bir adamım.” şeklinde tanımlayan genc komedyenin yine beyaz yaka yaşamını referans alarak yazdığı Tebrikler Kovuldunuz adlı bir kitabı da var. Bu kitabı zamanı gelince kendi tanımıyla ‘İlham veren, bittikten sonra insanı umuttan ağlatan gülümseten bir film’ yapmak istiyor. Kaan’ın bir diğer amacı da yurtdışında İngilizce stand-up denemeleri yaparak komedinin aslında o kadar da yerel bir şey olmadığını kanıtlamak! Bütün bunları ve dahasını kendisiyle konuştuğumuz Kaan, ülkemizde komedinin ne yazık ki basit ve seviyesiz bir şey gibi algılandığını bunun nedeninin ise komedi aktörleri olduğunu söylüyor.
Madem oyuncu olmak istiyordunuz neden en başta bunun eğitimini almadınız?
Çünkü standart bir meslek sahibi olup para kazanmak daha kolay ve öncelikli geldi. Genç yaşlarımda o kadar da dehşet bir oyunculuk tutkusu yoktu içimde sanırım. İş adamı, plaza insanı olma hevesi daha ağır bastı hep okul yıllarında. Bir an önce takım elbiseyi giyip kahvemi yudumlamak istedim.
Beyaz yaka çalışan profili evrensel mi?
Yurtdışında benzer bir işte çalışmadım ancak insanın olduğu her yerde aynı olduğunu düşünüyorum. Bu biraz da kapitalist sistemin insan eliyle yozlaşması ve aşırı bireyselliğin getirdiği bir durum. Türkiye’de ise sanki biraz daha fazla adam kayırma ve kibarca ekibindeki insanların yöneticiye aşırı sempatik yaklaşmasından yöneticinin etkilenmesi gibi durumlar söz konusu.
Kendine örnek aldığın komedyenler/kişiler var mı, neden?
Örnek almak farklı bir durum ama çok beğendiğim ve tabi ki ilham aldığım isimler var. Türkiye’de Kemal Sunal ve Cem Yılmaz. Dünya çapında ise Tina Fey, Amy Poehler ve Ellen De Generes gibi isimlerin durumsal mizah anlayışını seviyorum. Espri patlatmaktan ziyade o durumun ne kadar komik olduğunu ortaya koymak bana daha cazip geliyor.
ÜLKEMİZDE KOMEDİ BASİT VE SEVİYESİZ BİR ŞEY GİBİ
Türkiye’deki komedi/komiklik/komik olmak algısını nasıl değerlendiriyorsun? Biz neye gülüyoruz?
Komedi çok göreceli bir alan. Bütün dünyanın güldüğü bir kişiye siz gülmeyebilirsiniz. Veya kimsenin gülmediği bir fıkra bana çok komik gelebilir. Türkiye’de de benzer bir durum var. Benim bir komedyen olarak değil de bir vatandaş olarak rahatsız olduğum konu ise ülkede komedi sanki çok basit ve seviyesiz bir şeymiş gibi algılanıyor. Bunda tabi komedi yaptığını zannedip sadece küfreden ve belden aşağı muhabbetlere giren tuhaf tuhaf insanların, filmlerin, skeçlerin de rolü büyük. Hele es kaza bunlardan biri tutarsa, sanki tüm toplum basit ve derinliksiz bir mizah talep ediyormuş gibi bir algı oluşuyor. Herkes her şeye gülebilir tabi ama marifet bana göre mizahı düşündürerek yapmakta.
SOSYAL MEDYA BENİM İÇİN BİR ARAÇTI
Yeni medyanın özellikle Instagram’ın erişebilen herkesin içerik üretimine imkân tanıyor olmasının hiç şüphesiz sizin kariyerinize katkısı oldu.
Sosyal medya olmasa asla sesimi duyuramazdım. O anlamda çok kıymetli bir platform benim için. Ancak ben sosyal medya fenomeni gibi kendimi konumlandırmak istemediğim için orayı çok değerli bir araç olarak kullanıp asıl hedefim olan sahne komedyenliği ve yazarlık yolunda ilerlemeyi tercih ettim. Oradaki skeçleri paylaşımları görenler daha fazlası için sahneme gelsin, kitabımı okusun istiyorum. Takipçiden çok seyirci ve okur sayısı ile ilgileniyorum.
Tebrikler Kovuldunuz kitabınızı okuyan bir bankacı kitaptan ne öğrenir?
Bu tamamen okuyan kişiye bağlı. Bunalıma da girebilir, kahkahalarla gülüp “oh be” yalnız değilmişim artık beni kimse üzemez” de diyebilir. Bana gelen geri dönüşler genelde ikincisi. İnsanlar iş yerinde yaşadıkları sıkıntıların kendilerine özgü olmadığını diğer bir deyişle yalnız olmadıklarını fark ettiler. Ve başımıza gelen dertlerle dalga geçilebileceğini, bunun iyileştirici bir yönü bile olabileceğini gördüler. Benim için en önemli yanı bu. Neden yazdım sorusuna gelince tamamen içimi dökmekti amacım.
MİZAHLA BİRBİRİMİZİ ANLAMAYI BAŞARABİLİRİZ
Şu ara kafanızı neler kurcalıyor?
Gülebilmenin her geçen gün zorlaştığını, her geçen gün savunma reflekslerimizi daha keskin bileyip birbirimize karşı daha sert ve anlayışsız olduğumuzu görüyor ve çok üzülüyorum. Diğer yandan da bu durumların hepsi beni daha çok çalışmaya ve üretmeye itiyor. İnsanlara dokunan ve ilham veren bir mizah yapma derdindeyim hep. Gelsinler gülsünler ama biraz da aydınlanıp umutlansınlar istiyorum. Belki böyle böyle birbirimizi anlamaya ve kabullenmeye başlayabiliriz.
Bize sevmediğiniz ve eleştirdiğiniz yönlerindenizden bahseder misiniz?
Sevmediğim diyemem sonuçta hepsi beni ben yapıyor. Defolar hatalar kusurlar güzel. Mükemmellik fetişi ise çok tehlikeli. Ancak kendimi geliştirmem ya da törpülemem gereken noktalar var. Maalesef aşırı duygusalım. Hemen gaza gelip hem modumu düşürebiliyorum. Kurumsaldan gelen bir özellik olarak da çok fazla iş odaklıyım. Biraz eğlencesini çıkarmam lazım durumun ama ben hep iş tarafında kalıyorum.